คำวว่า "พ่อ" เป็นคำงดงามนัก
เป็นนามหลักสืบตระกูลไม่สูญหาย
เป็นคำยกเชิดชูคนผู้ชาย
ที่ได้สายสมประสงค์สืบวงศ์วาน
คู่คำ "แม่" แน่นักประจักษ์ชัด
เป็นสมบัติทางภาษาสง่าสาร
สำหรับผู้ใหญ่ล้ำนำกิจการ
ปกครองบ้านครองเมืองเรืองเดชา
เป็นคำไทยโบราณมานานนัก
เป็นคำหลักยกย่องผ่องภาษา
ก่อนตั้งกรุงสุโขทัยใช้สืบมา
นับเวลาได้กาลเกือบพันปี
การตั้งกรุงสองพ่อขุนบุญฤทธิ์
เริ่มแบบที่กษัตริย์ขัตติย์วงศ
ไล่อมิตให้เตลิดเปิดเปิงหนี
"สุโขทัย" ตั้งเด่นเป็นธานี
พ่อขุนศรีอินทราทิตย์พิชิตชัด
เป็นกษัตริย์ย์เอกราชดังราชหงส์
สองพ่อขุนจุนเจือกันชาติมั่นคง
"พ่อ" คำตรงคงอยู่คู่ชาติไทย
แต่เดิมนั้นความคงส่งสูงชัด
พ่อขุนหรือคือกษัตริย์อัติสัย
คือ "จอมทัพ" ของประเทศพิเศษชัย
"จอมเมืองใหญ่" "พ่อทัพ" กับ "พ่อวัง"
เป็นคำงามนามขนานชั้นอุกฤษฏ์
นามเลิศฤทธิ์ในหล้าว่าความหลัง
อีกคำ "แม่" ก็ใหญ่แน่แต่รองรัง
เป็นรองรั้งคำพ่อเสริมต่อกัน
เช่น "แม่ทัพ" นั้นต้องรองจอมทัพ
"แม่น้ำ" รับรองสมุทรยุติมั่น
อีก "แม่บ้าน" รองพ่อบ้านการสำคัญ
แต่พ่อนั้นไม่ต้องรองผู้ใด
คำว่า "พ่อ" นั้นก็พ่อมนุษย์
ซึ่งเป็นจุดจะได้บรรยายไข
คู่กับ "แม่" มีมาภาษาไทย
แม่ยกไว้จะไขพ่อต่อประเด็น
คำว่า "พ่อ" บาลีไทยใช้ "ชนก"
และอีกยก "บิดา" ว่าให้เห็น
เอาคำพระมาใช้ไม่ยากเย็น
ถือ พ่อ เป็นคำหลักจักรวมกัน
สามคำนี้ขอชี้ความพองามขำ
"ผู้ให้กำเนิดลูกปลูกร่างสรรค์
ให้ชีวิตลูกเด่นเป็นสำคัญ
ผู้ให้มันสมองสองมือตีน
ผู้รักษาปกป้องคุ้มครองลูก
ผู้หวังปลูกลูกให้ดีมีสัตย์ศีล
ผู้อบรมบ่มนิสัยใหประวีณ
ผู้ป่ายปีนกวดขันกลั้นกลี
ผู้ให้ต้นทุนอุดมการสมบัติ
ทุนเอกชัดให้งามตามวิถี
ไม่มีชายอื่นใดในปฐพี
จะให้ดีเท่าพ่อก่อการงาม
.................................
คัดจาก.....หนังสือพ่อแม่แผ่ไมตรี
ประพันธ์โดย....พระธรรมปริยัติโสภณ เจ้าคณะภาค ๑๐
วัดพระธาตุพนม วรมหาวิหาร จ.นครพนม
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.