พ่อแม่มีพระคุณดุจดั่งมหาสมุทร

พระคุณของพ่อแม่มากล้นหาที่ประมาณมิได้  ดุจดั่งมหาสมุทรสุดลึกและกว้างไกลไร้ขอบเขต  ควรหรือที่ลูกจะมองข้ามท่านทั้งสองผู้เป็นบุพการีที่ให้ชีวิตแก่ลูก  จะกล่าวว่าพ่อแม่เป็นพระเจ้าของลูกก็ไม่ผิด  เพราะว่าท่านเป็นผู้สร้างชีวิตของลูก  ถ้าท่านทั้งสองไม่ปรารถนาจะให้ลูกเกิด  ลูกก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เกิดมาดูโลก  การที่จะได้เกิดเป็นมนุษย์  ในแต่ละภพแต่ละชาตินั้น  ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ  เพราะเหตุว่าการเกิดเป็นมนุษย์  เป็นผลของกุศลกรรม  เป็นผลของทาน  ศีล  สมาธิ ในชาติปางก่อน

พ่อแม่เป็นครูคนแรกของลูก  เป็นบุรพาจารย์ที่มีความรู้และรอบรู้สารพัด  สามารถอบรมสั่งสอนลูกได้ทุกวิชาตามประสบการณ์ หรือตามความสามารถของท่าน  พ่อแม่สอนลูกให้พูด  ยืน  เดิน  นั่ง  นอน  มีกิริยามารยาทที่ดีงาม  สอนให้ลูกรู้จักเคารพนบนอบ  กราบไหว้และอ่อนน้อมต่อบุคคลผู้ควรเคารพกราบไหว้
เพราะว่าการเคารพ กราบไหว้หรือแสดงคารวะ  เป็นวัฒนธรรมอันดีงามที่ลูกควรประพฤติและปฏิบัติ
ตั้งแต่เด็ก ๆ  เมื่อโตไปะได้เป็นผู้ใหญ่ที่มีมารยาทงาม  มีสัมมาคารวะ  พ่อแม่สอนแต่สิ่งดี ๆ  เพื่อที่จะให้ลูกมีคุณสมบัติที่ดีเพรียบพร้อมด้วยคุณธรรมต่าง ๆ  ท่านสอนให้ลูกรู้จักคำว่า  "กตัญญูกตเวที" คือสอนให้รู้จักบุญคุณคน ด้วยการสอนให้รู้จักกล่าวคำว่า "ขอบคุณ" เมื่อได้รับสิ่งของหรือได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น  เพราะว่าเป็นการแสดงถึงจิตใจที่ดีงาม  ไม่ต้องตอบแทนด้วยสิ่งของอันใด  แต่เพียงกล่าวขอบคุณเท่านั้น  ผู้ได้ยินก็ชื่นใจแล้ว ที่ได้เห็นการแสดงมารยาทที่ดีงาม  ซึ่งเป็นมารยาทสากลที่ชนทุกชาติเขาประพฤติกัน  พ่อแม่ทราบดีว่าความกตัญญูกตเวที  เป็นคุณธรรมขั้นพื้นฐานของคนทั่วไป  แต่ก็เป็นเครื่องหมายของ "คนดี"  เพราะผู้ที่รู้จักบุญคุณคน  เป็นผู้ที่ไม่กล้ากระทำทุจริตกรรมใด ๆ  จะเป็นผู้ที่มีแต่ความเจริญในชีวิต  ดังนั้น  พ่อแม่จึงได้หมั่นอบรมสั่งสอนลูก ให้ฝึกและปฏิบัติสม่ำเสมอจนเป็นอุปนิสัยติดตัว  นอกจากนั้นยังมีคุณธรรมที่พ่อแม่อบรมลูกอยู่บ่อย ๆ  คือ  หิริโอตตัปปะ  สอนให้ลูกรู้จักมีความละอายและสะดุ้งต่อการกระทำอกุศลกรรมทุกประเภท  เพราะเหตุว่าท่านทั้งสองปรารถนาที่จะให้ลูกรักของตนเป็นคนดีของพ่อแม่และเป็นพลเมืองดีของประเทศชาติด้วย  พ่อแม่เป็นครูบาอาจารย์ที่สอนได้เก่งมาก  แม้กระทั่งวิชาการบ้านการครัวและงานสวนหรืองานไร่นา  แล้วแต่สภาพและฐานะความเป็นอยู่ของครอบครัว  ท่านรู้อะไรดีก็อยากให้ลูกได้รู้ได้เรียน  เพื่อเป็นทรัพย์ติดตัวนำไปใช้ใน
ชีวิตประจำวัน

พ่อแม่เป็นเทวดาของลูก ๆ  เพราะเหตุว่า ท่านคอยปกป้องค้มครองลูกมาตลอด  ตั้งแต่ลูกอยู่ในท้อง  ท่านก็คอยเฝ้าระวังไม่ให้ลูก ได้รับอันตรายจากอาหารที่แม่รับประทานเข้าไป  ต้องเลือกเฟ้นอาหารที่ปลอดสารพิษ  ต้องระวังไม่ให้เจ็บไข้  ถ้าแม่ไม่สบายลูกในท้องก็จะกระทบกระเทือนไปด้วย  แม้กระทั่งจิตใจของท่านก็ต้องระวังด้วย  ท่านจะพยายามทำจิตใจให้เบิกบาน  เพื่อที่ลูกจะได้มีจิตใจเบิกบานด้วย  เกิดมาก็จะได้เป็นเด็กที่ร่าเริง  พ่อแม่ช่วยกันบำรุงเลี้ยงดูลูกให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ  ท่านพยายามศึกษาหาความรู้เรื่องอาหารการกิน  เพื่อที่จะได้บำรุงเลี้ยงดูลูกอย่างถูกหลักอนามัย  ลูกจะได้มีสุขภาพแข็งแรงไม่เจ็บป่วยบ่อย  ถึงแม้ว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่  รู้จักรับผิดชอบตนเองหรือสามารถยืนด้วยยลำแข้งของตนได้แล้วก็ตาม  แต่ท่านทั้งสองก็ยังเป็นห่วงใยคอยเฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ  แม้อยู่ไกลแค่ไหนก็เหมือนใกล้ไม่ห่างเหิน  ท่านคอยให้กำลังใจยามลูกท้อแท้แก้ปัญหาไม่ได้   ท่านเป็นเพื่อนปรับทุกข์  ช่วยคลี่คลายทุกข์หนักให้เป็นเบา  ยามป่วยไข้ช่วยดูแลรักษา  ด้วยเหตุย่อ ๆ  ดังที่กล่าวมาแล้วนี้  ท่านจึงเป็นเสมือนเทวดาประจำตัวของลูกตลอดชีวิตก็ว่าได้

(ยังมีต่ออีก)